ศาสตร์และศิลป์แห่งความเป็นครู
บทที่ 1 ธรรมพื้นฐานแห่งความเป็นครู
ความสำคัญของมนุษย์
- มนุษย์ แปลว่า ผู้มีใจสูง
- หมายถึง มีใจสูงกว่าสัตว์โลกชนิดอื่น ๆ
หากฝึกดีแล้ว ใจย่อมสูงส่ง เกินกว่ากิเลสชั่วร้ายใดๆ จะครอบงำทำลายได้ สูงจนสามารถถึงพระนิพพานได้
- มนุษย์ มีใจสูงพราะบำเพ็ญมนุษยธรรม คือรักษาศีล 5 และกุศลกรรมบถ 10 มาอย่างมั่นคงแล้วในอดีตชาติ
-มนุษย์มีใจใสสะอาด เป็นปกติ เลือกคิด เลือกพูด ทำเฉพาะสิ่งที่ดีมีงาม
มนุษย์ประกอบด้วย องคืประกอบ 2 ส่วน 1 ร่างกาย หรือ กาย 2. ใจ หรือจิต
1.กาย ประกอบด้วย ธาตุ ดิน น้ำ ลม ไฟ
เกิดจาก บิดา มารดา
เจริญเติบโตและดำรงชีวิิตต่ไปได้ โดยมีธาตุ 4 จากภายนอกคือ ข้าวปลาอาหาร ฯลฯ
หากได้ธาตุภายนอกไม่เหมาะจะทำให้เซลล์อ่อนเป็นโรคต่างๆ
แม้ได้รับธาตุจากภายในและภายนอก ดีอย่างไรก็ตาม แต่ไม่บริสุทธิ์พอ ต้องตายในที่สุด
มนุษย์ที่ไม่พิการมีลักษณะพิเศษคือ
1. กระดูกสันหลังตั้งฉากกับพื้นโลก ยืน เดินนั่งจึงคล่องแคล่วว่องไว
2.ยามนอน นอนราบได้ทั้งหงาย คว่ำตะแคง พักผ่อนได้เต็มที่
3. รูปร่าง ขนาด สัดส่วนอวัยวะเหมาะในการประกอบคุณงามความดีทุกรูปแบบ
2.ใจ อยู่ภายในกายตั้งแต่เกิด
ไม่สามารถมองเห็นด้วยตา ทำให้รู้เรื่องราวต่าง ๆ เช่นรู้ธรรม รู้หนังสือ รู้จักเพื่อนรู้จัก ดี ชั่ว เหตุ ผล
ทำงานร่วมกับประสาทสัมผัสทั้ง 5 ตา หู จมูก ลิ้น และ กาย
ปกติจะผ่องใส ไม่ขุ่นมัวมีความสว่างภายใน
หากถูกกิเลสครอบงำจะเศร้าหมอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น